Jedan od najznačajnijih pisaca za bosanskohercegovačku književnost zasigurno je Nedžad Ibrišimović
Pisac Nedžad Ibrišimović rođen je 1940. godine u Sarajevu. Zbog iznenadne smrti oca, Nedžad i njegova majka preselili su se u Žepče gdje je završio osnovnu školu.
U rodno Sarajevo se vratio kako bi upisao srednju školu za primijenjene umjetnosti u Sarajevu,odsjek za vajarstvo. 1961. godine vraća se ponovno u Žepče i zapošljava se kao nastavnik. Nakon godinu dana odlazi u Sarajevo i upisuje Filozofski fakultet, odsjek filozofija.
Nedžad Ibrišimović je jedno vrijeme radio kao urednik u poznatim bosanskohercegovačkim časopisima ”Naši dani” i ”Oslobođenje”. Također, bio je urednik časopisa za književnost ”Život” u periodu od 1995. do 1998. godine.
Radio je kao nastavnik u Goraždu, no većinu svog života proveo je stvarajući književna djela.
” Ja sam gotovo neprekidno, cijeli dan i cijelu noć pisac, čak, nekako, čini mi se, i ispod dana i ispod noći da sam pisac, veoma često zaboravljam da imam tijelo, da sam u njemu, da ga pokrećem, da se njime služim i, kad ovo kažem, naročito su mi s uma smetnuta leđa i potiljak.”
Nedžad Ibrišimović
Književnost i kiparstvo
Nedžad Ibrišimović bio je istinska umjetnička duša. Pored književnosti bavio se i kiparstvom. Od 1982. do 2000. godine imao je desetak samostalnih izložbi. Bio je član Udruženja likovnih umjetnika BiH od 1982. godine.
Na Dobrinji je organizovao KZB “Preporod” koja je radila i u doba blokade ovog dijela Sarajeva. Za vrijeme proteklog rata u Bih pridružio se odbrani zemlje.
Bio je predsjednik je Društva pisaca Bosne i Hercegovine, od 1993. do 2001. godine
“Obraćao se piscima, Bošnjacima, koji pokušavaju u posljednje vrijeme da naprave ravnotežu, balans, unoseći u svoju kulturu i književnost, elemente tuđe kulture, odnosno književnosti, u nekim slučajevima srpske i hrvatske. Ponosio se svojom vjerom, svojom pripadnošću bosanskom narodu, zahvaljivao bi svojim precima što je rođen upravo u toj vjeri na koju se oslanjao u svim teškim trenucima svog života.” rekao je njegov sin Zlatan.
Počasni dobitnik mnogobrojnih nagrada
Za rad i djelo Ibrišimović je stekao mnogo nagrada od kojih su najznačajnije ”Šestoaprilska nagrada” grada Sarajeva za roman ”Ugursuz”,
- prva nagrada za televizijsku adaptaciju Ugursuza na Bledskom festivalu,
- godišnja nagrada Izdavačke kuće “Svjetlost” za roman ”Karabeg”,
- godišnja nagrada Izdavačke kuće “Veselin Masleša” za roman ”Braća i veziri”,
- nagrada Društva pisaca BiH za knjigu Knjiga ”Adema Kahrimana”,
- nagrada “Skender Kulenović” za Izabrana djela I-X,
- godišnja nagrada Udruženja izdavača i knjižara BiH za roman Vječnik,
- nagrada Bošnjačke zajednice “Preporod”
- nagrada nagrada Hasan Kaimija za roman Vječnik.
Roman ”Vječnik” je stvarao 47 godina
Roman ”Vječnik” mnogi književni kritičari nazivaju remek djelom koji je oborio sve rekorde čitanosti.
Zbog izuzetnog djela i njegovoh uspjeha društvo pisaca BiH ga je kandidiralo za Nobelovu nagradu.
” Nije šala cijeli svoj život posvetiti pisanju te knjige. A imao je veoma dinamičan život i svašta je prošao i vidio. Opet da nije tako bilo ne bi ni mogao pisati takvo djelo. Dakle, 47 godina pisanja “Vječnika” i nakon toga još pet godina za El-Hidrovu knjigu, sveukupno 52 godine. Toliko godina života, učenja, istraživanja, mudrosti, uspona i padova stalo je u 500 strana te dvije knjige.” – ističe Nedžadov sin Oro Ibrišimović
Ostala najznačajnija djela su:
- Ugursuz,
- Karabeg
- Glas koji je pukao o Egidiju,
- Zmaj od Bosne,
- Braća i veziri,
- Knjiga Adema Kahrimana,
- Kuća zatvorenih vrata, 1964.
- Najbolji časovničar na svijetu (radio-drama), 1967.
- Pisac i njegova kreatura (radio-drama), 1968.
- Zlatni most (radio-drama), 1968.
- Izvor (radio-drama), 1977.
- Živo i mrtvo, 1978.
- Zmaj od Bosne, 1980.
- Car si ove hevte, 1980.
- Šamili tubakovi, 1984.
- Nakaza i vila, 1986.
- Drame, 1988.
- Kuća bez vrata i druge priče, 1989.
- Braća i veziri, 1989.
- Dva dana u Al-Akru, 1991
Djela Nedžada Ibrišimovića prevedena su na: engleski, njemački, španski, češki, arapski, turski i albanski jezik.
Umro je 15.9.2011. godine u Sarajevu u 71. godini života.
